John Fitzgerald Kennedy

Urodził się w 1917 roku na Brooklynie. Pochodził z bardzo bogatej irlandzkiej rodziny katolickiej. Kształcił się w Harvardzie i tam uzyskał dyplom nauk politycznych. Podczas II wojny światowej służył w marynarce wojennej we flocie Pacyfiku, został ciężko ranny. Od 1945 pracował w agencji prasowej Hearsta jako korespondent prasowy, rozpoczynając jednocześnie karierę polityczną.

W latach 1947-1953 był członkiem Izby Reprezentantów, z ramienia Partii Demokratycznej, a w latach 1953-1960 senatorem. W 1961 roku został wybrany najmłodszym i pierwszym katolickim prezydentem, pełnił tę funkcję do 1963.

W polityce wewnętrznej dążył do przeprowadzenia reform liberalnych obniżył podatki i utrzymywał gospodarkę w stanie stabilnym. Opowiadał się za ograniczeniem dyskryminacji rasowej, reorganizacją szkolnictwa, pomocy dla służby zdrowia i opieki społecznej. W polityce zagranicznej na okres jego prezydentury przypał konflikt kubański, podczas którego Kennedy zażądał usunięcia radzieckich rakiet z terytorium Kuby. Dzięki zręczności i dyplomacji doprowadził do kompromisu i uniknięcia światowego konfliktu.

Kennedy zapowiadał stanowczą postawę wobec rozprzestrzeniania się komunizmu na świecie (udzielił pomocy Republice Wietnamu i innym państwom Azji w 1962 roku kiedy ZSRR zamierzał wesprzeć walczące państwa). Kennedy zamierzał także rywalizować z ZSRR o podbój kosmosu. W 1963 roku zawarł układ z ZSRR w sprawie częściowego zakazu doświadczeń z bronią atomową. Był orędownikiem programu nazywanego „Sojusz dla Postępu”, który oznaczał pomoc państwom Ameryki Łacińskiej, w tym celu utworzył Korpus Pokoju. Służyli w nim ochotnicy, którzy zamierzali podjąć pracę w krajach trzeciego świata.

Został zastrzelony podczas zamachu w Dallas 22 listopada 1963 roku w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach. Uważa się, że winnym zabójstwa był Lee Harvy Oswald, który dwa dni po zamachu został zastrzelony pomimo nadzoru policyjnego.