Bolesław Bierut

Naukę podjął w szkole lubelskiej, ale jej nie skończył, gdyż w 1905 w wyniku strajku szkolnego został z niej wyrzucony, po kilku latach uzupełnił wykształcenie na wieczorowych kursach handlowych. W 1905r podjął prace w drukarni w charakterze zecera.

W 1912 roku rozpoczął działalność partyjną wpisując się w szeregi PPS – Lewicy, już wówczas głosił poglądy prorosyjskie, był zwolennikiem rewolucją proponowanej przez Lenina. W okresie międzywojennym kilkakrotnie przebywał na terenie ZSRR, gdzie ukończył szkołę Kominternu (Międzynarodówki Komunistycznej).W dowód uznania został skierowany do Czechosłowacji, Bułgarii i Austrii jako funkcjonariusz (agent) Kominternu. Po powrocie do Polski w 1933 roku powołano go na sekretarza Komitetu Okręgowego KPP w Łodzi. Za działalność antypaństwową skazano go na 7 lat więzienia, w wyniku amnestii został zwolniony w 1939 r.

Z chwilą wybuchu II wojny światowej znajdował się na terenach zajętych przez ZSRR.W latach 1941-1943 pracował w zarządzie miejskim w Mińsku białoruskim. Od 1943 roku Bierut należał do Polskiej Partii Robotniczej, od początku zajmował miejsce we władzach. W noc sylwestrową z 1943 na 1944 rok, Bierut na polecenie Stalina został przerzucony do Polski, aby tworzyć struktury utworzonej przez PPR Krajowej Rady Narodowej. Najpierw został jej przewodniczącym, a następnie prezydentem. Celem KRN było przygotowanie gruntu do przejęcia władzy przez komunistów, po zakończeniu wojny.

4 lutego 1947 Sejm wybrał Bieruta na prezydenta Polski, pełnił tę funkcje do 22 lipca 1952 roku, do czasu, kiedy nowa konstytucja wzorowana na radzieckiej zniosła urząd prezydenta. W latach 1952-54 pełnił rolę premiera PRL, a w latach 1954-56 I sekretarza KC PZPR.

Polityka Bieruta nie tylko uzależniała Polskę od ZSRR, ale wprowadzała wiele cech radzieckiego totalitaryzmu to on jest odpowiedzialny za zbrodnie popełnione w okresie stalinizmu na terenie Polski.