Jacek Kuroń

W 1964 roku Kuroń kolejny raz został ukarany za publiczne wygłaszanie krytyki ustroju PRL. Tym razem zwolniono go z pracy z Głównej Kwaterze Harcerskiej. W 1965 roku opublikował „List otwarty do członków partii”, aresztowano go, a następnie skazano na 3 lata więzienia. W 1967 roku kiedy warunkowo zwolniono go z więzienia, rozpoczął współpracę z tzw. „komandosami”(często byli to działacze partyjni lub ich dzieci, którzy zadawali publicznie „niewygodne pytania”).

Podczas wypadków marcowych w 1968 roku, Jacek Kuroń był jednym z głównych organizatorów protestu przeciw zdjęciu Dziadów w reżyserii Kazimierza Dejmka,  poczym kolejny raz został uwięziony, tym razem na  3,5 roku. Wyszedł z więzienia w 1971 roku.

Po wystąpieniach robotniczych w Radomiu i Ursusie w 1976 roku, Kuroń zaangażował się w utworzenie Komitetu Obrony Robotników (KOR).Odegrał wówczas znaczną rolę w organizowaniu niezależnego ruchu robotniczego. Był m.in. autorem słynnego wówczas hasła „nie palcie komitetów, ale zakładajcie własne”. W 1978 roku przyłączył się do Towarzystwa Kursów Naukowych, wykładają z zagadnienia z zakresu pedagogiki społecznej. W NSZZ „Solidarność” był członkiem Rady Programowo-Konsultacyjnej .Po wprowadzeniu stanu wojennego Kuroń został internowany. Wybory w 1984 roku spowodowały, że został ministrem pracy i polityki socjalnej. Założył fundację S.O.S. Zmarł 17 czerwca 2004 roku.