Franklin Delano Roosvelt

Urodził się 30 stycznia 1882 roku, zmarł 12 kwietnia 1945 roku. Był prawnikiem, działaczem partii demokratycznej amerykańskim politykiem i 32 prezydentem USA. Urodził się w bardzo bogatej rodzinie w Hady Park. Studiował w Harwardzie i Columbia Uniwersity. W 1910 roku został Senatorem USA. Od 1912 roku pełnił funkcje zastępcy sekretarza marynarki wojennej. Od 1921 roku w wyniku choroby Heine - Medina jeździł na wózku inwalidzkim, co nie przeszkadzało mu  powrócić do polityki, a w 1928 roku zostać gubernatorem Nowego Jorku.

W 1932 roku wygrał wybory prezydenckie, dzięki programowi „New Deal” („Nowy ład”). Jako jedyny prezydent USA był wybierany na to stanowisko czterokrotnie. Począwszy od 1932 roku podjął wysiłek wprowadzania programu , „New Deal” w życie. Rozpoczął od interwencjonizmu państwowego, który przejawiał się  m in. w organizacji robót publicznych, rozbudowie świadczeń socjalnych, rozszerzeniu praw związkowych, czy oddłużeniu farmerów. Był twórcą wielu reform społecznych np.: wprowadzenie ubezpieczeń dla robotników, rent, płac minimalnych , wprowadził też XXII poprawkę do konstytucji USA.

W polityce zagranicznej Roosvelt  był przeciwnikiem izolacjonizmu USA w czasie II wojny światowej, natomiast zwolennikiem współpracy ze ZSRR (zawarł nawet układ z o przyjaźni i współpracy). Dzięki jego działaniom po 1941 roku został wprowadzony program „Lend -Lease Act”, w ten sposób rozpoczęto starania o utworzenia wielkiej koalicji przeciwko Niemcom.

Roosvelt brał udział w konferencji w Casablance, Kairze, Teheranie i Jałcie, podpisał Kartę Atlantycką. Wchodząc w skład grubej trójki miał decydujący wpływ na losy II wojny światowej. Odegrał też dużą rolę w powstaniu ONZ. W listopadzie 1944 roku wygrał po raz czwarty wybory, a pięć miesięcy później zmarł nagle - był to wylew krwi do mózgu.

Niektórzy zarzucają Roosveltowi brak stanowczości względem Stalina oraz doprowadzenie do powstania stref wpływów w Europie.