Problemy współczesnego polskiego społeczeństwa

Transformacja ustrojowa Polski po 1989 roku spowodowała zmiany w strukturze społeczeństwa. Pojawiło się rozwarstwienie, które wyłoniło grupę najbiedniejszych obywateli. Częstą przyczyną ubóstwa stało się bezrobocie, bezdomność połączona z bezradnością. Dziś problem ubóstwa nie jest dokładnie przebadany, dlatego niektórzy uważają, że dosięga ok. 30% społeczeństwa, inni podają wskaźnik 11%. Analitycy dla określenia zjawiska często używają dwóch wskaźników tj. minimum socjalne i minimum egzystencji.

 

  • Minimum socjalne to wskaźnik, który oznacza koszty utrzymania gospodarstwa domowego na niskim poziomie. Zabezpieczenie podstawowych potrzeb bytowych i konsumpcyjnych, a także wydatki na wychowanie i utrzymanie dzieci oraz podstawowych więzi społecznych.
  • Minimum egzystencji oznacza, że dana rodzina posiada środki jedynie na podtrzymanie funkcji życiowych i sprawności psychofizycznej swoich członków. Brak tych środków może oznaczać już tylko zagrożenie życia.

 

Państwo wykształciło system pomocy społecznej, której zadaniem jest m.in. opieka nad ludźmi z ubogich środowisk. Instytucje charytatywne świeckiei kościelne również prowadzą swoje akcje w opisywanych środowiskach.

Polskie społeczeństwo w dobie przemian