Struktura NATO

Niewątpliwie NATO ma dość skomplikowaną strukturę organizacyjną. Najważniejszym organem kierowniczym w sprawach politycznych jest Rada Północnoatlantycka, która obraduje na szczeblu szefów państw lub rządów, ministrów spraw zagranicznych, ministrów obrony i Stałych Przedstawicieli państw członkowskich. Szczyty NATO odbywają się średnio, co 2 – 3 lata, spotkania ministerialne dwa razy w roku, Stali Przedstawiciele spotykają się raz w tygodniu. Decyzje Rady maja moc wiążącą i są podejmowane na zasadzie jednomyślności.

Komitet Planowania Obrony – jest najwyższym organem kierowniczym w sprawach wojskowych. Składa się ze Stałych Przedstawicieli, z wyjątkiem Francji, w randze ambasadorów, a dwa razy w roku obraduje na szczeblu ministrów obrony państw członkowskich. Komitet zajmuje się większością kwestii dotyczących obrony i planowania obronnego.

Kolejnym organem NATO jest Grupa Planowania Nuklearnego. W jej skład wchodzą przedstawiciele wszystkich państw członkowskich z wyjątkiem Francji. A Islandia ma status obserwatora. Grupa zajmuje się strategią jądrową. Jej decyzje wymagają zatwierdzenia przez Komitet Planowania Obronnego.

Najwyższym urzędnikiem sojuszu jest Sekretarz Generalny wybierany przez państwa członkowskie na cztery lata. Wraz z podległym mu Sekretariatem Międzynarodowym zajmuje się nadzorowaniem wykonywania uchwał organów Sojuszu, opracowywaniem raportów i projektów uchwał. Reprezentuje organizację na zewnątrz.

Bardzo ważnym organem jest także Wysoki Komitet Planowania Centralnego na Sytuacje Nadzwyczajnych Zagrożeń. Jego zadaniem jest koordynacja podległych mu komitetów i zarządów ściśle wyspecjalizowanych instytucji w celu stworzenia procedur skutecznego użycia środków obrony cywilnej.