Przyjęcie chrześcijaństwa przez Chlodwiga miało ogromne znaczenia dla państwa. Akceptacja królewskiego tytułu przez papieża, przyniosła poparcie Kościoła władcy, który prowadził walkę z innymi pretendentami do tronu. Z czasem Kościół w państwie Franków uzyskał polityczną władzę. Królowie obdarzali do immunitetami, a ludność kraju zobowiązana została do uiszczania danin na jego rzecz (dziesięcina). Jednak władza Kościoła nie była władzą nieograniczoną. Monarcha bowiem miał duży wpływ na jego sytuację. Król zwoływał synody, każda z uchwał synody wymagała królewskiego zatwierdzenia. Monarchowie decydowali o obsadzie stanowisk biskupich. Kapitularze, czyli ustawy przez nich wydawane, dotyczyły także Kościoła. Od IX wieku Kościół konsekwentnie zaczął się sprzeciwiać świeckim ustawom, które ich dotyczyły, twierdząc, że nie duchowni nie podlegają prawu świeckiemu. Ponadto domagano się aby sądy kościelne rozstrzygały wszelkie sprawy dotyczące osób duchownych.